Cokolwiek będzie, cokolwiek się stanie,
jedno wiem tylko:
sprawiedliwość będzie.
Jedno wiem tylko:
Polska zmartwychwstanie.
Zygmunt Krasiński

Po 123 latach niewoli, w listopadzie 1918 roku Polska odzyskała niepodległość. Marzenia wielu pokoleń Polaków o życiu w wolnej i suwerennej Ojczyźnie spełniły się.
Na to wielkie dzieło złożył się pomyślny zbieg okoliczności zewnętrznych i wielki wysiłek całego narodu, który w latach niewoli zachował swoją tożsamość, godność i siłę.
Powstania narodowe, walka za waszą i naszą wolność, walka o polski język i polski pacierz, polska literatura, malarstwo i muzyka tworzone w kraju i na emigracji, znaczyły drogę ku upragnionej wolności.
W latach I wojny światowej, kiedy ważyły się losy Europy, Polacy nie byli biernymi obserwatorami wydarzeń. Polski czyn zbrojny w tej wojnie, kierowany głównie przez Marszałka Józefa Piłsudskiego, świadczył o wielkiej determinacji naszego narodu w walce o niepodległość.
W wielkim dziele odbudowy Polski mają swój udział również mieszkańcy naszej ziemi, którzy aktywnie uczestniczyli w powstaniach narodowych, w działalności konspiracyjnej i w pracy organicznej dla przyszłej, wolnej Ojczyzny. W listopadzie 1918 roku, działając w Polskiej Organizacji Wojskowej i Radzymińskiej Straży Ogniowej, rozbrajali zaborców i tworzyli zręby państwowości polskiej w naszym regionie, a w sierpniu 1920 roku wraz z wojskiem bronili dostępu do Warszawy bolszewikom, którzy nieśli nowe zniewolenie.
W bieżącym roku mija 102 rocznica Odzyskania Niepodległości. Perspektywa czasu pozwala nam uzmysłowić olbrzymie znaczenie tego wydarzenia dla życia narodu. Listopad 1918 roku zakończył trwającą ponad wiek niewolę, ciążącą tragicznie nad wszystkimi dziedzinami życia Polaków. Odrodziło się własne państwo, w którym naród polski odzyskał możliwość rozwoju własnej tożsamości i kultury.
W rocznicę tego ważnego wydarzenia złóżmy hołd tym wszystkim, którzy walczyli i pracowali dla Niepodległej.

Po raz 32. Towarzystwo Przyjaciół Radzymina zaprasza na wigilię Święta Niepodległości. Może to dziwne, ale będzie to wieczór wspomnień wspólnie przeżytych wieczorów na przestrzeni ponad trzydziestu lat.
Zaborcy zniewolili nas na półtora wieku, a koronawirus też zniewolił nas i odizolował od siebie. Dlatego spotkajmy się zdalnie we wspomnieniach.
Każdego roku 10 listopada spotykaliśmy się w szkołach, Radzymińskim Ośrodku Kultury, u św. Jana a potem w Sali Koncertowej, zawsze mile goszczeni i wspierani pomocą gospodarzy. Byliśmy dumni, bo znani w społeczeństwie wytworzyliśmy własną obrzędowość. Mamy swoją pieśń , sztandar i własne logo z symbolem miasta, dla którego działamy.
Naszymi gośćmi byli mieszkańcy miasta, sympatycy z innych miast, zacni przedstawiciele władz miasta, powiatu, duchowni, dyrektorzy szkół i innych placówek .
Na spotkaniach patriotycznych oglądaliśmy film „ Drogi do Niepodległości ”, wręczaliśmy dyplomy i podziękowania współpracującym z nami gościom.
Przyznawaliśmy honorowe członkostwo TPR. Mamy 17 Honorowych Członków. Słuchaliśmy pięknych słów naszego prezesa o Ojczyźnie, o odzyskanej niepodległości i razem składaliśmy Ojczyźnie życzenia „ Boże, błogosław Ojczyźnie naszej”. Te słowa zawsze wywoływały dreszcz emocji.
Od zawsze modliliśmy się razem wdzięczni Bogu za dar wolności, a potem oglądaliśmy wspaniałe występy dzieci i młodzieży radzymińskich szkół. To wręcz widowiska godne rangi uroczystości i profesjonalnej sceny. Po występach młodzieży zawsze patriotyczne caraoke. Początkowo śpiewaliśmy z pamięci pieśni, które znaliśmy, później z własnych drukowanych śpiewników, a potem przy akompaniamencie chórku Pana Marka.
To dzięki nam radzyminiacy poznali nieznane dotąd pieśni „ Leguny”, „ Orlątko”, „ Pobór na dziewczynki”, „ I tak sobie śwista” i kilka innych.
I co roku inne opowieści przeplatały śpiewanie: o tym gdzie powstały pieśni legionowe, o udziale Polskich Orląt w obronie Lwowa, o historii Grobu Nieznanego Żołnierza w stolicy, a także obrazy z życia i zwyczaje kawalerzystów w czasie wojny i anegdoty z ich życia w pułkach.
Te nasze spotkania zawsze były przy wypełnionej po brzegi Sali. Dziś mogłoby być tylko około 30 osób. To właściwie były lekcje patriotyzmu.
Nigdy nie uważaliśmy naszych widowisk za imprezy towarzyszące obchodom Święta Niepodległości w mieście.
To od Towarzystwa Przyjaciół Radzymina wszystko się zaczęło. My byliśmy pierwsi, którzy obchody te organizowali na terenie miasta. Miło nam, że znaleźliśmy naśladowców i zainspirowaliśmy, i porywaliśmy do wspólnego śpiewania mieszkańców na placu Kościuszki wraz z chórem z Zespołu Szkół w Słupnie i naszą Miejską Orkiestrą Dętą i cieszymy się z każdego działania patriotycznego na rzecz miasta. Bo miasto to nie tylko ulice, wodociągi i podatki ale nade wszystko ludzie. My kształtujemy postawy patriotyczne przyszłych pokoleń. Jeśli nie będziemy wychowywać młodych w duchu patriotyzmu, to następnym pokoleniom będzie obojętne kto nimi rządzi, jakim językiem mówią i jakie flagi wiszą w kraju.
Nasza patriotyczna misyjna działalność owocuje. I tak jak nasi przodkowie pokonali zaborców, tak my pokonamy COVID – 19 i spotkamy się za rok, bo nie damy się zniewolić i odizolować.
Przecież „ POLSKA nie zginęła kiedy my żyjemy”
Spotkajmy się znów w Sali Koncertowej, korzystając z gościnności gospodarzy obiektu i pomocy władz miasta aby razem cieszyć się wolnością.
A dziś jeszcze w gronie przyjaciół, dzieci, wnucząt i sąsiadów zasiądźmy do „ zdalnego” patriotycznego caraoke.
Przecież w każdej rodzinie znane są pieśni legionowe, a my potrafimy i lubimy śpiewać.
Zapraszamy więc do śpiewania.


‘

24 października o godz. 11.00 podczas uroczystej mszy świętej w Sanktuarium św. Jana Pawła II na osiedlu Victoria, po poświęceniu świątyni, członkowie Kapituły powołanej przez Towarzystwo Przyjaciół Radzymina, złożą KRZYŻ VICTORII RADZYMIŃSKIEJ jako WOTUM DZIĘKCZYNNE OJCU ŚW. JANOWI PAWŁOWI II za uświęcenie czynu zbrojnego Żołnierzy Polskich 1920 roku w bitwie z bolszewikami o Radzymin w sierpniu 1920 roku.